“Roosje Vecht” de enige Nederlandse gesneuvelde uit WO I

Op de Joodse begraafplaats in Muiderberg (25 km van het centrum van Amsterdam) zijn vele Joodse slachtoffers begraven die overleden zijn in de Tweede Wereldoorlog.
Op deze begraafplaats is het graf van Roosje Vecht, de Rode Kruis verpleegster, ontgraven in Adinkerke. Zij is blijkbaar de enige Nederlandse gesneuvelde van de Eerste Wereldoorlog.

Roosje Vecht wordt op 18 juli 1881 in Elburg geboren als oudste dochter van veehandelaar Mozes Vecht en Diena van Hamberg.
Roosje wordt in haar jeugd verliefd op een niet-joodse man. Haar vader verzet zich echter tegen deze relatie. Roosje vertrekt naar Amsterdam en wordt verpleegster.
Dan breekt de Eerste Wereldoorlog uit. Duitse legers vallen in augustus 1914 België binnen en Roosje besluit naar het front te vertrekken als verpleegster voor het “Rode Kruis”. Eerst gaat ze in dienst van het “Belgian Field Hospital” in Antwerpen. Later werkt ze in het “Belgian Field Hospital” te Veurne, en een noodhospitaal in het bejaardentehuis.  Daar wordt zij op 23 januari 1915 getroffen door een uit een vliegtuig geworpen bom. Een dag later overlijdt zij, 33 jaar oud.

Het Nieuws- en advertentieblad voor Elburg schrijft:
‘Donderdagmiddag kwam bij de familie alhier de droeve tijding dat één onzer vroegere stadgenooten was gevallen als offer van den oorlog. De verpleegster Mejuffrouw Roosje Vecht … werd toen zij het hospitaal verliet door een bom getroffen. Het rechterbeen werd geheel verbrijzeld tot boven de knie. Tot één der doctoren met wien zij veel gewerkt had, zeide zij nog: “Nu kan ik mijn arme soldaten niet meer verplegen”.
Kort daarna, juist 12 uur nadat zij gewond was, ontsliep zij.’

Roosje Vecht wordt met militaire eer begraven te Adinkerke. Later is ze door haar Joodse familie ontgraven en overgebracht naar Nederland (Muiderberg).

In Elburg (niet ver van Lelystad)  is een Joods museum waar een 12 verhalen over Joodse families toegelicht worden waaronder dat van Roosje Vecht. Daar is ze immers geboren. Op 13 juni 2012 heeft prinses Maxima het museum bezocht.
De Sjoel Elburg is een verhalenmuseum over het  dagelijks leven van twaalf Joodse families die vanaf 1700 in Elburg hebben gewoond (waaronder Roosje)
Museum bezoek>>>
Door het feit dat het neutrale Nederland weinig gesneuvelden heeft in WO I is er de laatste tijd heel wat belangstelling voor Roosje Vecht.
Weet iemand daar meer over? Heeft iemand hierover foto’s? Wie informeert bij het Flanders Field museum waar naar ’t schijnt Nederland de archieven opgestuurd heeft?
Zouden we haar niet moeten vereren te Adinkerke op de 100 ste verjaardag van haar dood op zaterdag 24 januari 2015? Pastoor Stephan Houtman denkt eraan om een speciale dienst te doen in de Audomarus kerk voor deze Joodse gesneuvelde. In Nederland stelt men voor om een standbeeld voor haar op te richten. De enige Nederlandse gesneuvelde (en dan nog in Veurne-De Panne)

Zopas gevonden op een website in Nederland Lees>>>
“…Felle bombardementen van Veurne, 22 januari 1915. Ze waren al een maand aan de gang. Op de markt liep Roosje Vecht, de enige Nederlandse verpleegster van het Britse “Belgian Field Hospital”. Rosa Vecht haastte zich van het hospitaal in de gebouwen van het Bisschoppelijk College naar haar kamer in de Noordstraat om haar koffer te pakken. Alle gewonden van het veldhospitaal zouden immers naar Duinkerke worden geëvacueerd. Zij zou met het gros van de verpleegsters tijdelijk in St.-Malo of De Panne gaan logeren in afwachting van een nieuwe vestiging in Hoogstade.
De aanhoudende beschietingen maakten hospitaalwerk in Veurne onmogelijk. Toen viel nog een granaat op het marktplein en een granaatscherf vermangelde haar been. Ze werd nog naar het Rode Kruishospitaal L’Océan in De Panne afgevoerd. Haar been werd geamputeerd, maar Roosje Vecht stierf op 24 januari 1915 door bloedverlies. Ze was drieëndertig…”

De versie van het Nieuws- en advertentieblad voor Elburg (waar zij geboren is + nu museum):
“…Donderdagmiddag kwam bij de familie alhier de droeve tijding dat één onze vroegere stadgenooten was gevallen als offer van den oorlog. De verpleegster Mejuffrouw Roosje Vecht … werd toen zij het hospitaal verliet door een bom getroffen. Het rechterbeen werd geheel verbrijzeld tot boven de knie. Tot één der doctoren met wien zij veel gewerkt had, zeide zij nog: “Nu kan ik mijn arme soldaten niet meer verplegen”. Kort daarna, juist 12 uur nadat zij gewond was, ontsliep zij.’
Op internet is ook een foto te vinden van Rosa’s begrafenis op het soldatenkerkhof in Adinkerke. (DE BLIEDEMAKER : niet gevonden).
Bijna vijf jaar later (15 januari 1920) volgt een herbegrafenis op de Nederlands-Israëlitische begraafplaats in Muiderberg.
Het enige Nederlandse slachtoffer van de Eerste Wereldoorlog komt uit Elburg, waar haar ouders Mozes Vecht en Dena van Hamberg een statig herenhuis bewonen.
Geboren op 18 juli 1881 in een statig herenhuis waar sinds de Tweede Wereldoorlog alleen nog maar artsenechtparen hebben gewoond. Haar levensgeschiedenis is terug te vinden in de voormalige sjoel waar nu een indrukwekkend museum voor de geschiedenis van joods leven in de provincie is gevestigd. Vader Vecht is veehandelaar, tot het gezin naar Amsterdam verhuist waar hij probeert als antiquair een nieuw bestaan op te bouwen. Hij overlijdt in Amsterdam in 1933. Zijn vrouw komt om in 1942, in Auschwitz.
Bij het uitbreken van de oorlog werkt ze als particulier verpleegster in Amsterdam. Ze besluit haar werk te laten voor wat het is en trekt naar Vlaanderen. Tegen het beleid van het Rode Kruis in Nederland in, dat heeft afgekondigd geen ambulances naar het front te sturen omdat Nederland als neutraal land ligt ingeklemd tussen de oorlogvoerende landen. Waarom, waarom naar de oorlog, à la Florence Nightingale.
Medisch-historicus Philip Perneel uit Puttershoek weet het antwoord. Hij raakt gefascineerd door Rosa’s geschiedenis, speurt en schrijft een verhaal: ‘Roosje Vecht: een vergeten joodse heldin‘. ‘Een artikel waarin haar overlijden in Veurne gemeld werd, interesseerde me. Ik kom uit die streek. Uiteindelijk heb ik een nicht van Rosa gesproken. Zij was ook een zwart schaap in de familie.’
De verklaring voor de vlucht naar de wereld van haat blijkt geen zucht naar avontuur maar de liefde. Daar kan een filmregisseur wel iets mee. Roosje Vecht heeft een ongelukkige relatie beleefd die ze nooit goed te boven is gekomen. Haar vader – een orthodoxe jood – wil niet dat zijn dochter trouwt met een niet-joodse man.
Die geschiedenis is terug te vinden in het ook al indrukwekkende museum In Flanders Fields te Ieper.
Hoe komen ze in België aan gegevens over Rosa’s leven?
Perneel: ‘Ik heb een verkorte biografie opgestuurd’.
Zo komen bezoekers te weten dat Rosa ook na de val van Antwerpen – op 10 oktober 1914 – blijft werken voor het Belgian Field Hospital. Als ze van een Duitse commandant niet mag terugkeren naar het Belgische leger, gaat ze terug naar Nederland, om zich via een omweg (Engeland) bij een veldhospitaal te vervoegen. Het Belgische leger ligt dan ingegraven bij de IJzerlinie.
Twee keer als buitenstaander naar de oorlog om humaan werk te doen. Dat moet toch minimaal een standbeeld opleveren.
Perneel: “Het zou geweldig zijn. Zie mijn korte biografie die naar het museum in Ieper is gestuurd maar als een eerste aanzet…”

Dit jaar is er ook nog iets super belangrijks te herdenken dit jaar nl de opening van het Rode Kruis Hospitaal L’Océan op 21 december 2014.  Er zal heel wat gebeuren die dag in De Panne. Programma nog geheim.
Lees de geschiedenis op de
WIKI van DE BLIEDEMAKER >>>

PANNESPROKKELS

Klik op foto om rouwbrief te openen

– BLIEDE NIEUWS: “Villa Sablines” in de Hoge Duinenlaan  WAS te koop. Een echte villa aan de hand van architect Albert Dumont. Een pientere jonge Pannenoar heeft gebeten en zal de villa mooi restaureren. Uitstekende ligging met achteraan prachtig panorama over de Dumontwijk.

 – Toiletten in de Dumontwijk (achteraan de O.L.V. kerk) worden goed onderhouden. Bewegwijzering vanuit de wandelwijk wenselijk.

– Veel positieve reacties op de heropening van de Chien Vert Lees>>>

– Mooi artikel toegevoegd over de Kasteelfeesten Lees>>>>

– Lees ook in de ZEEPAREL het artikel over een wandeling van Zuidkote naar De Panne

– zaterdagmorgen 16 augustus vanaf 8 uur allen naar het Duinpark Kykhill voor het tweede “ontbijt in het Park”. Zie het succes van verleden jaar (meer dan 100 families). Kleintjes zeker ook welkom. Kijk>>>

– Zondag voor het derde zomer huiskamerorkest zat de Chalutier terug propvol (optreden van Lucas Caluwaerts (viool) en Mathijs Louwye (cello)). Woensdag 13 aug treden ze ook op om 20:30 in het orgelconcert in de O.L.V.-kerk. WIJ GAAN ZEKER.

Wacht niet om uw etiketten te reserveren voor volgend huiskamerconcert op zondag 24 aug. want volgend optreden zijn THE LUNA’s.

Dit eerste zomerseizoen heeft duidelijk aangetoond dat deze formule goed aanslaat en zeker moet vervolgd worden op deze uitstekende locatie.

– maandagavond was het Pullemuziekje bij Marc van de Gerockten Hoarinck. Blij dat we zo’n enthousiaste fanfare hebben.